De Noordelijk delen van Europa en Azie zijn pas na de ijstijden, ongeveer 10.000 jaar geleden, toegankelijk geworden voor zowel de primitieve mens als het wild zwijn.
Rond dezelfde tijd deden zich op andere plaatsen in de wereld, te beginnen in het MiddenOosten, grote veranderingen voor in de menselijke samenleving. Daar ontwikkelde zich onder druk van een steeds minder voor handen zijnde voedselvoorraad en een groeiende bevolking, de eerste vormen van akkerbouw en veehouderij. Het tot huisdier maken van het wilde zwijn zal niet zo moeilijk zijn geweest. Biggen zijn namelijk aanhankelijk, sociaal en gemakkelijk te temmen. Bovendien zijn ze, omdat het alleseters zijn, makkelijk te voeden.
De oudste beenresten van varkens zijn gevonden in het Midden-Oosten, Irak en Iran. Het gebied waar het varken nu taboe is en dateren van ongeveer 7000 jaar voor Chr.
Archeologen hebben aangetoond dat varkens uit verschillende ondersoorten van het wild zwijn zijn gedomesticeerd en niet alleen in het Midden Oosten, maar ook in Zuidoost-Azie en het Verre Oosten.
De huidige Chinese varkens zijn dan ook uit een andere ondersoort van het wilde zwijn ontstaan dan de Europese varkens en mede daardoor zijn ze zo verschillend van elkaar.
In Nederland arriveerde het varken met de eerste boeren in de periode van 5000-4000 jaar voor Chr.
Wat is er dan in een relatief korte periode een heleboel veranderd van vrij levend zwijn naar de bio-industrie. Hopenlijk wordt de mens onderhand een keer wakker en gaat aan het welzijn denken van de dieren en niet aan zijn eigen gewin tenkoste van alles.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten